#sonictehran
عکس با مجوز از هرمس رکوردز
در باره
تهران صوتی یک پروژه میان رشته ای است که تهران را به عنوان فضایی صداپیشه و با بودجه Leverhumle Trust کاوش می کند. این پروژه در تقاطع اتنوموزیکولوژی ، مطالعات عالی و مطالعات شهری واقع شده است و س questionsالات اصلی آن به رابطه بین صدا و فضای شهری می پردازد. این پروژه می پرسد که چگونه صدا محیط شهری را شکل می دهد و شکل می گیرد. چه نوع دانش عاطفی از طریق تجربیات صوتی ایجاد می شود و چگونه این تجارب با گذشت زمان تغییر می کنند؟ توجه عمیق به صدا چه چیزی ممکن است در مورد شهر ، فضاهای مشترک و تاریخ متضاد آن نشان دهد؟ چگونه صداهای متغیر تهران به خاطر سپرده شده و از طریق یادبود و نوستالژی تصور می شوند و (دوباره) شکل می گیرند؟ ابعاد اختلاف نظیر جنسیت ، طبقه و مذهب در شهر چگونه مورد توجه قرار می گیرد؟ چگونه ادعاهای رقابتی بر سر کنترل فضای شهری از طریق صدا مورد مذاکره قرار می گیرند؟ و چگونه صدا در ساخت مکان و اجتماع ، به ویژه در زمینه تغییر سریع و بازآفرینی شهری نقش دارد؟
</s></s>
تهران یک مطالعه موردی مهم را به عنوان یکی از بزرگترین شهرهای منطقه و یکی از تحولات سریع و تحولات اجتماعی در تاریخ اخیر خود ارائه داده است.
</s></s>
در قلب پروژه درک صدا به عنوان یک عامل فعال در تولید فضای شهری و بخشی جدایی ناپذیر از یک محیط غنی و چند حسی شهری وجود دارد. عمل گوش دادن به عنوان یک فرایند کاملاً لغو کننده و مولد درک می شود که می توان صدا را مستقیماً تجربه کرد ، به خاطر سپرد و تصور کرد
</s></s>
این پروژه از طریق خاطرات شخصی ، مصاحبه های تاریخ شفاهی ، دفترچه یادداشت های صوتی ، پست های وبلاگ ، گردش صدا و نقشه برداری صدا ، مستند سازی و کاوش در میراث صوتی غنی تهران است.
صدا، صدا، تنها صدا
صدای خواهش شفاف آب به جاری شدن
صدای ریزش نور ستاره بر جدار مادگی خاک
صدای انعقاد نطفهٔ معنی
و بسط ذهن مشترک عشق
صدا، صدا، صدا، تنها صداست که می‌ماند
Sound, sound, only sound
Pleading sound, of clear running water
Sprinkling sound, of starlight on sheltered mother earth
Setting sound, of the seed of meaning
And the growing link of mind and love
Sound, sound, only sound remains
From ‘Only Sound Remains’
Forough Farrokhzad (1934-1967)
(translation by Jilah Peacock)
© Sonic Tehran image by Jilah Peacock
صدای تهران، یک پروژه‌ی میان‌رشته‌ای است که شهر تهران را از منظر یک فضای صوتی بررسی می‌کند و با حمایت مالی بنیاد لِوِرهامل، انجام می‌شود. این پروژه، با مطالعه بر روی رشته‌هایی هم‌چون اتنوموزیکولوژی، مطالعات صدا و مطالعات شهری سر و کار دارد و به طرح
پرسش‌هایی کلیدی درباره‌ی رابطه‌ی صدا و فضای شهری می‌پردازد؛
چگونه صدا به فضای شهری شکل می‌دهد و چگونه شهر بر صدا تاثیر می‌گذارد؟
چه نوع درک و دریافت‌های عاطفی به واسطه‌ی تجربیات شنیداری زاییده می‌شوند و در طول زمان این تجربیات چه تغییری می‌کنند؟
توجه عمیق به صدا، چه چیزهایی را ممکن است در مورد شهر، فضاهای مشترکش و تاریخ پیچیده‌اش آشکار کند؟
صداهای تغییریافته و درحال تغییرِ تهران، چگونه به خاطر آورده می‌شوند یا با پیشینه‌ی تاریخی‌شان تصور می‌شوند؟ و یا به کمک نوستالژیا و
یادبودها شکل دوباره‌ای می‌گیرند؟
چگونه ابعاد متفاوتی از جنسیت، طبقه‌ی‌اجتماعی و مذهب در صداهای شهری دگرگون و یا دچار تغییرات ذاتی می‌شوند؟
رقابت بر سر به‌دست‌گرفتن کنترل فضای شهری، چگونه در قالب صدا بروز می‌کند و صدا چگونه بر ساختار مکان و اجتماع به خصوص در زمینه تغییرات روزافزون و بازآفرینی و اصلاحات شهری دلالت دارد؟
تهران به‌عنوان یکی از بزرگترین شهرهای منطقه و شهری که تحولات اجتماعی بسیاری را در زمانی کوتاه تجربه کرده، مورد مناسبی برای مطالعه است
.
در بطن این پروژه، درکی از صدا و شناخت آن، به‌عنوان یک عامل پویا، در شکل‌گیری فضای شهری و بخشی جدایی‌ناپذیر و بنیادین از محیط چند لایه و چند وجهی شهری، وجود دارد. شنیدن، به شکل جریانی حسی و لمسی درک می‌شود که صدا توسط آن، می‌تواند به‌صورتم مستقیم
.تجرب ه‌شود، به‌خاطر آورده و تخیل‌شود.
این پروژه، از طریق بررسی خاطرات شخصی، تاریخ شفاهی برگرفته از مصاحبه‌ها، خاطرات صوتی روزانه، محتوای وبلاگ‌ها، ساند- واک(پیاده‌روی شنیداری) و ساند-مپینگ(صدایابی مکان بر روی نقشه‌های دیجیتال) به گردآوری و بررسی میراث صوتی غنی تهران می‌پردازد
(Persian Translation by Mahsa Pakravan)